Nooit gedacht dat de nonsens-put ooit zou uitdrogen, maar deze week heeft dediehier te kampen met een writers’ block. Nuja, een writers’ block kan je het niet noemen. Het zou niet echt aanvaardbaar zijn om deze verzameling van lullificatie onder de noemer ‘weloverwogen journalistiek’ te plaatsten. Pulitzer price winner, I ain’t. Maar soit, in het kort: de hulpeloosheid is deze week extra groot.
Die hulploosheid is trouwens een wederkerend thema als het op make-up en schoonheidsproducten aankomt. Voor een meisje dat aan veel meisjesachtige clichés voldoet (ik verwijs graag naar mijn CEO positie binnen Bleit Inc.), weet ik belachelijk weinig van alles wat ‘Beauty’ gerelateerd is. Ik geloof nog steeds geweldig in de alomvattende kracht van een pot Niveau bodylotion, BB crème en de knalrode lippenstift die trots op mijn toilettafel prijkt. Ironisch genoeg heb ik toch steeds een volledige middag nodig om me presentabel te maken als ik naar een of ander evenement moet. Meestal begint het met goede moed en de utopische gedachte dat het deze keer wel zal lukken om die eyeliner deftig te appliqueren. Maar alles eindigt consequent in verfoeiing, gruwel en het woest naar buiten kegelen van alle make-upproducten die zich in de kamer bevinden. Dit soort falen en misnoegen vraagt dus tijd, een middag om precies te zijn.
Maar gelukkig heb ik een opinie over alles. Zeker over dingen waar ik eigenlijk bitter weinig van af weet. Dus daarom wil ik het vandaag graag hebben over het meest technisch uitdagende beauty-product dat deze aarde siert: nagellak.
Uw nagels netjes gelakt krijgen, is geen sinecure. De slaagkans tot Dahlia Lama worden lijkt me stukken realistischer dan het onder de knie krijgen van deze motorische terging.
Lieftallige Nathalie, 1/2 van het schoone-deerne-duo The Merrymakers, kwam met de volgende vraagstelling aanzetten:
Nagellak: hoe slaag je er in godsnaam in om dit als zelfrespecterende en drukke vrouw te onderhouden???
Aan de drie vraagtekens kan je merken dat het over een zeer dwingende en penibele kwestie gaat. Want als vrouw durf je als eens een bad nemen of een afwasje placeren (want ja, laten we eerlijk zijn, moest het van uw lief afhangen dan bleven die vuile potten nog twee weken staan). Twee water-activiteiten die moordend zijn voor pas -al dan niet perfect- gelakte nagels. En als werkende go-getter heb je niet iedere dag de tijd/het geduld om uur te lopen wapperen met pas gelakte handen. En zolang je niet in NYC woont, kost het crimineel veel geld om iedere week je nagels te laten doen door een professioneel iemand.
Maar wanhoop niet beste vrienden! Afgaande op mijn 5-jarige studie Kunstwetenschappen en talloze pogingen om zelf mijn nagels te verzorgen, heb ik de volgende theorie ontwikkeld:
Nagellak is in principe vernis. Slecht gedroogde vernis, zeker als je in laagjes werkt, zal veel makkelijker craqueleren of blaasjes vormen.
De truc is dus om alles goed te laten uitdrogen. Meestal doe ik de eerste (twee) lagen voor ik ga slapen, en appliqueer ik de volgende ochtend de laatste laag/topcoat. Het vraagt een beetje planning, maar uit ervaring weet ik dat de nagellak makkelijk een week houdt.
Als je nagellak toch begint te breken, smeer er gerust wat glitternagellak over, het verdoezelt de foutjes en je nagellak ziet er opnieuw proper uit. Hence, 10 zorgeloze dagen.
Een tweede optie is een afwasmachine kopen, plastieken handenschoenen dragen tijdens het baden of in een hermetisch afgesloten bubbel gaan werken. Doeltreffend? uiterst. Prettig? minder.
Het is duidelijk dat die universitaire studie toch zijn nut heeft gehad. Je kan stellen dat Kunstwetenschappen een beetje de universiteit van het leven is.
Meer tips en tricks zijn uiteraard welkom want de kans dat ik het bij het verkeerde eind heb, is nog steeds groot.
Bleit Inc. dankt u.
